Na podstawie Tuwima

Na podstawie wiersza Juliana Tuwima...

Czereśnie

Rwałem dziś rano czereśnie,
Ciemno-czerwone czereśnie,
W ogrodzie było ćwierkliwie,
Słonecznie, rośnie i wcześnie.

Gałęzie, jak opryskane
Dojrzałą wiśni jagodą,
Zwieszały się omdlewając,
Nad stawu odniebną wodą.

Zwieszały się, omdlewając
I myślą tonęły w stawie,
A plamki słońca migały
Na lśniącej, soczystej trawie.


...kartka z dziennika ogrodnika.

Dziś rano wybrałem się do ogrodu zrywać czereśnie.

Podziwiając piękno przyrody słuchałem śpiewu ptaków i kropelek wody delikatnie przelewających się w stawie.

Tak cudownie wygląda trawa ubrana w poranną rosę!

Teraz myślę, że nigdy nie opuściłbym mojego ogrodu z powodu jego piękna. Poza tym uzależniłem się od słońca, które zdobi drzewa całując ich liście.

Właściwie dzisiejszy dzień  był bardzo pracowity i myślę, że ktoś inny na pewno byłby już znużony ciepłem, duszną aurą i ciężką pracą, ale kiedy myślę o uśmiechu ogrodu, który otrzymuję w zamian za opiekę nad nim, nie wyobrażam sobie życia bez niego.

Jego radość, życie w każdej, najmniejszej nawet gałązce, w motylu i kolorowym kwiecie jest dla mnie najcenniejszą, nie! bezcenną zapłatą.

Nie rozumiem ludzi, którzy potrafią być szczęśliwi bez zapachów i dźwięków ogrodu. Ja nie potrafiłbym bez niego odnaleźć sensu życia.

Bo kiedy zerwie się delikatny wiatr i wzburzy namiętnie taflę wody, i kiedy dojrzała wiśni jagoda zwiesza się, omdlewając, nad Matką Ziemią, i kiedy jabłoń ugina się pod ciężarem słodkiego owocu, czuję, że tu jest moje miejsce, w którym chcę pozostać na zawsze.


Tak naprawdę nie przepadam za wielogodzinnym siedzeniem w ogrodzie... takie małe oszustwo za ocenę :)